در اشك شستيم قامتش را.
پيچيديمش در مويه‌هاي دشتستاني.
كاكلش از تاريخ بيرون ماند.
انگشتانش از آفتاب سايه سرزمينش به در.
اشاره به گردبادي در آفاق.
كه با خود خواهد برد هر چه را.
نياكان غبارين مي‌آمدند هياهوكنان.
كتيبه‌اي پيش رو از نقوش سنگي.
صحيفه‌اي پشت سر از خون دل.
جهانده شديم از حصار الفباي ناخوانامان.
بردندمان در منازل نامعلوم هوا.
گفتيم اين‌جاست پايان و.
جايي و مجالي نه براي فرود آمدن.