این مقیاس همان مقیاس اعتیاد به فیس‌بوک تک بُعدی است که در آن به جای واژة اینستاگرام، از فیس‌بوک استفاده شده است (اندریسن و همکاران، ٢٠١٢). این مقیاس مبتنی بر مدل اعتیاد رفتاری، و دارای شش سوال مبتنی بر شش مؤلفة بارز بودن (1)، تحمل (2)، کناره‌گیری (3)، بازگشت (4)، تغییر خلق (5) و تعارض (6) است (گریفیتس، ٢٠٠٥). سؤالات روی طیف لیکرت پنج درجه‌ای از تقریباً هیچ‌گاه (١) تا تقریباً همیشه (٥) نمره‌گذاری می‌شود. بنابراین، دامنة نمرات از ٦ تا ٣٠ می‌باشد که نمرات بالاتر نشان‌دهندة خطر اعتیاد به اینستاگرام بیشتر است. این مقیاس به صورت گسترده برای سنجش استفادة اعتیادگونه از پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی مختلف مورد انطباق و کاربرد قرار گرفته، و ویژگی‌های روان‌سنجی آن در مطالعات مختلف، مطلوب گزارش شده است (اندریسن و همکاران، 2016؛ باردهوشی و اردفورد، 2017؛ آتروزکو و همکاران، 2018). این مقیاس در ایران نیز توسط صالحی و همکاران (2022) اعتباریابی شده است، و پایایی آن به روش آلفای کرونباخ و آزمون- بازآزمون 83/0 و 71/0 گزارش شد (اقتباس از مقاله اعتیاد به اینستاگرام شش سوالی).