ارائه رویکرد زیستی در فلسفه روانشناسی و تبیین مسائل امروز روان‌شناختی بر اساس آن، تلاشی است که بونژه و همکارانش در این کتاب دنبال می‌کنند.
رویکردی که طی آن «نفس» افسانه خوانده میشود، دوگانه بودن نفس و بدن ایده‌ای کهنه انگاشته میشود . رابطه نفس و بدن، صرفا بر اساس فرضیه «این‌همانی» به معنای یکی پنداشتن پدیده‌های روانی و پدیده‌های مغزی تحلیل می‌گردد. در این رویکرد روان زیست‌شناختی، بر اساس دو مبنای هستی‌شناختی «ماده‌گرایی حدوثی» و «واقع‌گرایی» و دو اصل «فرایند تکاملی زیستی» و «ضرورت مطالعه علمی تجربی انسان» انسان و حیوان یکی قلمداد شده و با استفاده از روش‌شناسی علمی تجربی و عصب زیست‌شناسی، رویکردهای ذهن‌گرایی، رفتارگرایی، پردازش اطلاعات، به عنوان مصادیق «روانشناسی منهای مغز» مردود شناخته شده و کارکردهای روانی پایه و برتر فرایندهای زیستی معرفی می‌شوند.