شعبده‌باز و تماشاچیان وارد مرحله‌ای شده‌اند که آن را پیمان تسلیم به جادو می‌نامم. البته نمایش‌دهنده به هیچ وجه جادوگر نیست، بازیگری است که نقش جادوگر را اجرا می‌کند و می‌خواهد تماشاچیان، حتی موقت، باور کنند او با نیروهای جادویی ارتباط دارد. در این میان، تماشاچیان می‌دانند آنچه دیده‌اند جادوی واقعی نبوده، آن‌ها علم به این را سرکوب می‌کنند و به آرزوی مجری تسلیم می‌شوند. هر چه نمایش‌دهنده بهتر چشم‌بندی کند، تصور می‌شود در جادوی فریبنده ماهرتر است.