آنچه روانکاوی بر تخت را از متون غامض روانکاوی متمایز کرده و دل‌نشینی ویژه‌ای به آن بخشیده، ساختار مصاحبه‌واری است که در کتاب به نرمی و نغزی گفت‌وگویی صمیمانه میان استاد و دانشجوی دیرینش پیش می‌رود. در این مصاحبه، نازیو استاد و بالینگر بنام روانکاوی، این بار از صندلی روانکاوی برخاسته و بر تخت روانکاوی دراز می‌کشد تا به شیوه‌ای نو به سوالات قدیمی پاسخ دهد و او در خلال گفت‌وگو علاوه بر صحبت درباره رسالت و کار روانکاو، تحلیل کودکان، رابطه عاشقانه ،فرهنگ، جنسیت و...، تفاسیری بدیع از بعضی مفاهیم فرویدی و لکانی ارائه می‌کند که همواره کمک کار او بوده است؛ رانه‌ی مرگ، طرد، ژوئیانس، اوبژه a ، روان‌پریشی، سوژه‌ای که گمان می‌رود می‌داند و انتقال.