نوشتن به زندگی شور و روشنی می‌بخشد. علت اصلی نوشتن، بیش‌تر آن است نویسنده نمی‌تواند ننویسد. این خاطره‌های رسته از فراموشی که سالیان در کنه ذهن من خفته بود، در پیر سالی به خلجان درآمد و خود خود را نویساند. نوشتن در این حال بیش‌تر گوش دادن بود تا سخن گفتن و دستاورد هم، چنان که خواهید دید، یکسره مکاشفه است و بودن موعظه و مبالغه.