بازیگر محترم! برای درک ماهیت بیان تئاتری، تحلیل ابعاد دراماتیک این فن هنرمندانه امری است اجتناب‌ناپذیر، و تمرینات فیزیکی و صوتی و تنفسی مربوطه تنها بخشی از این فرایند ارزشمند محسوب می‌شود. تحلیل ابعاد مذکور در بخش اتفاق می‌افتد: ابتدا طرح اولیه در ذهن شکل می‌گیرد. سپس، فرایند بیان اندیشه‌ها از طریق امکانات بیانی اتفاق می‌افتد و پیام‌های پیچیده در اندام‌های عصبی جریان می‌یابند و هنگام بازدم، از طریق اعضای تشکیل‌دهنده‌ی سیستم بیانی متبلور می‌گردند، درست مانند دوران طفولیت و زمانی که گام‌های نخستین تکلم و ابراز احساس و اندیشه را برمی‌داریم. کنش‌ها و واکنش‌های بخش‌های مذکور منجر به پدیده‌ای به نام امواج صوتی و نیز بیان تئاتری می‌گردد. بخش چهارم جذب و هضم امواج پراکنده در فضا و کدهای صوتی توسط مخاطب از راه گوش و اجزای فیزیکی اندام‌های شنوایی است. این امواج صوتی که تبدیل به محرک‌های الکترو شیمیایی شده‌اند، از طریق اعصاب دستگاه شنوایی به مغز می‌رسند و در کارخانه‌ای به نام خودآگاه شناسایی می‌شوند. این‌جا نقطه تکمیل فرایند ارتباط کلامی است.