وقتي به دنبال خوشبختي مي‌گرديم، اغلب پيش از هر چيزي محيط اطراف‌مان را عوض مي‌كنيم. انتظار داريم در هوايي گرم‌تر يا خوابگاهي دوستانه‌تر شادتر باشيم، ولي اين لذت‌ها معمولاً موقتي هستند. در مجموعه‌اي از مطالعات، دانشجوياني كه با تنظيم شيوه‌ي زندگي يا برنامه‌ي درسي، محيط‌شان را عوض كردند، سريعاً به سطوح پايه‌ي خوشبختي برگشتند. به قول ارنست همينگوي: «شايد از اين‌جا به جايي ديگر برويد، ولي نمي‌توانيد از خودتان فرار كنيد.» در عين حال دانشجوياني كه با پيوستن به گروهي جديد، تنظيم عادات مطالعه يا شروع پروژه‌اي جديد اعمال‌شان را عوض كردند، شادي ماندگارتري را تجربه كردند. خوشبختي بيشتر از كسي كه هستيم به كاري كه مي‌كنيم بستگي دارد. اين اعمال‌مان هستند كه هدف و حس تعلق به ما مي‌بخشند، نه محيط.