این ادعا که فقط سی و شش وضعیت نمایشی وجود دارد. کاشف این حقیقت است که ما تمام شور هستی را در سی و شش وضعیت عاطفی در می‌یابیم. در هر قومی، خودآگاهی جمعی، با مشاهده تلفیق بی‌وفقه این سی و شش وضعیت عاطفی روی صحنه، قوام می‌یابد. در نمایش می‌توانیم تجربه خطا و فاجعه را به گونه‌ای ارزان‌تر به دست آوریم. نمایش، رفتارهای ما را پالایش می‌کند و به ما قدرت حفظ نفس می‌دهد.