فرض كنيد در خياباني قدم مي‌گذاريد و نمي بينيد كه خودرويي به سوي شما مي‌آيد، ناگهان رهگذري فرياد مي‌زند «مراقب باش». در پشت اين رخداد ساده، عملياتي پيچيده هست كه ما به آن توجهي نداريم و آن را امري عادي مي‌شماريم. تنها كاري كه آن گويشور انجام داد توليد زنجيره‌اي از صداها است. ذهن شماست كه آنها را از سروصداي ترافيك تميز مي‌دهد. اين زنجيره صداها به كلي در مقوله متفاوتي قرار دارند، مقوله‌اي كه انسان ها بر آن نام «گفتار» گذاشته‌اند. ذهن شما آن صداها را با صداهاي زبان شما (انگليسي يا فارسي و هر زباني ديگر) مطابقت مي‌دهد و زنجيره صداها را به واژه تبديل مي‌كند، معناي آنها را پيدا مي‌كند و به موقعيت‌هاي آني ربط مي‌دهد. فهميدن اين كه ذهن چگونه زبان را توليد و درك مي‌كند، براي هرگونه بررسي درباره چيستي زبان و نحوه عمل آن حياتي است.
كتاب «زبان و ذهن» مقدمه‌اي است براي اين حوزه مطالعاتي هيجان انگيز و نسبتا جديد. روانشناسي زبان، آنچنان كه شناخته مي‌شود ممكن است در مراحل اوليه ترسناك باشد زيرا دو رشته را تركيب مي‌كند: مطالعات زبان و روان شناسي. زبان‌شناسان گاهي اصطلاحات روان‌شناختي را موجب دردسر مي‌دانند و همين احساس را روانشناسان نسبت به اصطلاحات زبان‌شناختي دارند. هدف اين كتاب غلبه بر چنين موانعي است و به طور خاص براي كساني طراحي شده است كه براي نخستين بار به اين موضوع مي‌پردازند.