هوا را از من بگیر خنده‌ات را نه

زندگی‌ها چه دلنگرانی، گاه، وقتی که با منی و من پیروزتر و سر فرازتر از دیگر مردان! زیرا نمی‌دانی که در من است پیروزی هزاران چهره‌ئی که نمی‌توانی بینی، هزاران پا و قلبی که با من راه سپرده‌اند، نمی‌دانی که این، من نیستم، "من"‌ی وجود ندارد، من تنها نقشی‌ام از آنان که با من می‌روند؛ که من قوی‌ترم زیرا در خود نه زندگی کوچک خود بل تمامی آن زندگی‌ها را دارم، و همچنان پیش می‌روم زیرا هزاران چشم دارم، با سنگینی صخره‌ئی فرود می‌آیم زیرا هزاران دست دارم، و صدای من در ساحل تمامی سرزمین‌هاست زیرا صدای آن‌هائی را دارم که نتوانستند سخن بگویند، نتوانستند آواز بخوانند، و امروز با دهانی نغمه سر می‌دهند که تو را می‌بوسد.